Angst is mar veur eben. Spiet is veur altied

Zoals ik in mijn laatste blog al vertelde was het afgelopen week tijd voor een weekje vakantie. Een weekje zon, zee & strand. Samen met Tom ben ik zondag 28 mei naar Nadi gevlogen. Tom heb ik ontmoet hier in Auckland. Toevallig woont deze knul in Groningen en studeren we beide aan de Hanze. Eind april had Tom het geweldige idee om een weekje vakantie te nemen en naar een warm land te gaan. In Nieuw-Zeeland is het langzaam winter aan het worden en we waren wel weer toe aan de warme zon. Dus beide een weekje vrij geregeld op stage en plannen maar.

28 mei zijn we om 13:00 naar Nadi gevlogen. Nadi is een van de grote steden van Fiji en ongeveer 3 uurtjes vliegen vanuit Auckland. Klein koffertje en rugtas mee en gaan met die banaan. Met de Uber naar het vliegveld en een paar uur later stonden we met beide benen midden in Fiji. We hadden een hostel geboekt voor 7 nachten aan de zee. We werden opgepikt op het vliegveld door een shuttlebusje van het hostel. Na een ritje van 20 minuten stonden we met de voeten in het warme zand. Ons hostel was aan letterlijk aan de zee, nog geen 25 meter van de bar was het water. We kwamen rond 17:00 aan dus de zonsondergang was bezig en dit was een prachtig gezicht. Vanaf het strand zag je de zon prachtig in de zee verdwijnen. Bij het hostel konden we prima eten dus we hadden ook besloten om die avond lekker bij het hostel te blijven. Tijdens het eten kwamen we in gesprek met een stel Canadezen. Ze waren ook voor een korte vakantie in Fiji en hadden een aantal eilanden bezocht. Fiji is rijk aan eilanden. Alleen aan de westkant van Fiji al bijna 50 kleine eilanden. In het hostel kom je zoveel mensen tegen. Mensen vanuit de hele wereld. En het mooie van al die mensen is, is dat ze allemaal hun eigen verhaal hebben. Je maakt zo makkelijk contact met mensen, heel bijzonder om dat zo mee te maken. Het is leuk om zomaar aan een bankje te gaan zitten en in gesprek te raken met de mensen die ook op dat bankje zitten. Ideeën en ervaringen uitwisselen is tof. Zo ook met de Canadezen. Die hadden er een trip op zitten richting een aantal eilanden en raadde ons dat enorm aan. Ons idee was ook om een aantal eilanden te bezoeken en met dat idee zijn we ook lekker gaan slapen.

De volgende dag hebben we eerst lekker rustig aan gedaan. Stoeltje aan het strand, beetje zwemmen. Helaas was het water niet zo helder en viel dat een beetje tegen. Die middag zijn we met de taxi naar de haven gereden. Heerlijk middagje naar de bootjes gekeken en genoten van het prachtige weer. Op de weg terug naar het hostel waren we gestopt bij een supermarkt. Water en koekjes gehaald. Alles en iedereen werkt samen in het dorpje. De supermarkt heeft connecties met het hostel en zo kennen ze elkaar allemaal. In de supermarkt zat ook een wat oudere vrouw, achter een travel desk. Iedereen in Fiji spreekt je aan en roept Bula Bula! (hallo!). Zo ook deze vrouw. We kwamen in gesprek met haar en vertelde dat we nog niet echte plannen hadden gemaakt voor onze aankomende week. Ze wist wel iets leuks, iets niet te duurs. 3 nachten naar het eiland Mana. Een eilandje een uurtje varen vanuit ons hostel. Na enige twijfel hadden we toch besloten om die kant op te gaan. We zouden verblijven bij het Mana Backpackers lodge. De reviews van Google zijn verschillend. Het hostel zou enorm basic zijn en er zouden bedbugs zijn. Dus de verwachtingen waren enorm laag. We zouden om 9:00 vertrekken vanuit het hostel. No Fiji time had de vrouw nog verteld. In Fiji hebben ze het niet zo op tijd. Fiji time betekend, doe maar rustig aan, geen stress. Maar voor deze boot, no Fiji time. Dus wij stonden 8:50 klaar voor de boot. Kwam de staff van het hostel ons vervolgens vrolijk vertellen dat de boot pas om 10:30 zou vertrekken. Maar ze waren blij dat we al klaar stonden, zo vroeg. Mooi. Onderweg werd al duidelijk, het water wordt steeds blauwer en het ziet er steeds mooier uit. Rond 12:00 waren we eindelijk aangekomen bij het eiland. Blauw water en een prachtig wit strand. En daar stond ook het welkomstcomité al op ons te wachten. Met gitaar en al stond een deel van de staff een liedje te zingen voor ons. Nadat we van de boot waren gesprongen namen we plaats op een bankje en vertelde Bosko, de baas, ons het een en ander. Er is helaas niet veel op dit eiland. Eigenlijk helemaal niks, geen drink water, overdag geen elektriciteit, geen ATM en we kregen 3x per dag eten. Nou prima ja. Slaapzaal maar even bekijken, enorm harde bedden helaas, maar goed, slapen doe ik toch wel. Die middag meteen met een bootje naar een eiland in de buurt gegaan samen met een groep Italianen. Het Cast-Away eiland. Voor de mensen die de film hebben gezien, Wilson was er ook! Een prachtig eiland, een half uurtje varen van het Mana eiland. Een mooie hike naar de top gedaan en prachtige gesnorkeld. Vervolgens met het bootje weer terug naar ons mooie eilandje. De avond door gekomen met goede verhalen en lekkere biertjes.

Die dag erna heerlijk de hele dag op het strand gelegen. Het is heel simpel. Je wordt wakker, trekt je zwembroek aan en hetzelfde t-shirt als gisteren. Loopt je kamer uit, pakt een bord met eten. Met je ontbijt loop je naar een tafel op het strand en eet je je ontbijtje met de zon en de zee als uitzicht. Nog nooit zo prachtig ontbeten, echt fantastisch. Die dag hebben we niet zo heel veel gedaan. Uitgerust en genoten van het strand, de zee en de zon. Voor een kleine 5$ konden we een snorkel setje huren en hier hebben veelvoudig gebruik van gemaakt. Het water is zo helder, alles is zo zichtbaar. Vissen in alle kleuren en vormen. Het is prachtig. De dagen erna hebben we ook enorm veel gesnorkeld en prachtige dieren gezien. Op het eiland waar we verbleven zijn ze op dit moment bezig met het maken van de Amerikaanse Expeditie Robinson, Survivor. De staff was regelmatig bij ons hostel te vinden vanwege de goedkope biertjes en zo kom je nog eens in contact met mensen. Wat opviel was het aantal Duitsers die we tegen kwamen. Oceanië is enorm populair bij de German people en dat was goed te merken. Overal waar we kwamen overheersen de Duitsers toch echt. Veel jonge mensen die na hun high school een tussen jaar nemen om te reizen. Toch wel bijzonder om op die leeftijd al voor zo'n lange tijd er tussen uit te knijpen. 

De 2 ochtenden die volgden waren meer dan fantastisch. Tom en ik houden beide wel een beetje van vissen. En die kans hadden we ook op Mana Island. Bosko had ons verteld dat we in de ochtend om 6 uur met een bootje de zee op konden. Met de lokale kapitein John, een Engels stel, Bosko en Tom zat ik om 6:15 op een bootje, midden op zee te vissen op tonijn. WAUW. De zon komt langzaam op, midden op zee. Ondertussen vaar je langzaam over het kalme water en geniet je van de warme zon op je gezicht. BAM, plotseling begint die hengel te trekken. Beet, en een beste. De 2de ochtend had ik de eer de grootste vis van de twee ochtenden binnen te halen. Een mooie tonijn die een prachtig gevecht leverde. Twee hele mooie ochtenden gehad met John, Bosko en Tom.

Kava is in Fiji heel populair. Net als wiet overigens. Het is heel normaal om wiet te roken op het eiland en dat wordt door de lokale bevolking ook genoeg gedaan. Een peukie hier en daar is geen enkel proberen. Om terug te komen op kava, dit is een plant waarvan de wortel bruikbaar is. In de avond wordt er vaak kava gedronken. De wortel wordt in een bak met water gedaan langzaam trekt de kava stof in het water. Het smaakt enorm naar modder en heeft een bijzonder effect. Een half uur na het drinken van de bereide kava begint de werking die circa twee uur aanhoudt: gevoelloosheid en bleekheid van de lippen en tong, veroorzaakt door het samentrekken van bloedvaatjes wat uiteindelijk lijdt tot slaperigheid. Op dit spul kan je dus heerlijk slapen dus dat was ideaal op die harde bedden.

Na 4 fantastische dagen was het vrijdag weer tijd om het eiland te verlaten. Philip, een staff member van het eiland riep iedereen bij elkaar die die dag weg ging. Met een prachtig liedje met gitaar begeleiding nam hij afscheid van ons. In zo'n korte tijd bouw je toch een band op en het was prachtig. Deze man zong dat hij ons ging missen en wenste ons enorm veel succes en plezier op onze verdere reis. Nadat we afscheid hadden genomen van iedereen die achter bleef zijn we met het bootje weer terug gegaan naar het vaste land. Na een uurtje varen waren we weer op het vaste land. Omdat de normale kamers vol zaten hebben een we upgrade gekregen naar een mooi kamertje met airco. Geen overbodige luxe met ruim 30 graden. De avonden komen we door met spelletjes en babbelen met andere reizigers. Voor je het weet is het middernacht en is het alweer tijd om te slapen. Die zaterdag zijn we vroeg met de bus naar de haven gereden. Een dagtripje op het South Sea Island stond op het programma. Een ander prachtig eiland waar we de dag hebben gevuld met strand en snorkelen. Wederom een top dagje en een te gekke afsluiter van onze heerlijke vakantie. Einde van de middag met de boot weer terug naar Nadi voor ons laatste nachtje. Die ochtend er om 05:45 uit omdat onze vlucht naar Auckland om 08:45 zou vertrekken. 2 uur van te voren aanwezig zijn en we lusten ook nog wel een ontbijtje. Wel pittig, 4 dagen zo vroeg opstaan. Zondag 4 juni om 12:00 stonden we weer met beide benen op Nieuw-Zeelandse grond. De douane mevrouw zei, Welcome Back en nu waren we echt weer terug in Auckland.

Weer 2 weken voorbij en langzaam mag ik aan het einde gaan denken. Mijn stage duurt, inclusief deze week, nog maar 4 weken. Na deze 4 weken ga ik 3 weken reizen door het Zuider Eiland met Niels. Een auto huren en rijden van hostel naar hostel. Op 25 juli vlieg ik rechtstreeks naar Dubai om daar nog 3 dagen rond te lopen. De planning is dat ik 28 juli om 13:15 weer landt in Amsterdam. Heel bijzonder dat dat nog maar 1 maand en 20 dagen duurt. Vreselijke gedachte op dit moment maar ook enorm veel zin in de aankomende tijd. Ik ga nog zoveel zien en meemaken. Spannend maar super gaaf. Ie moeten niet bange wezen. Veur hoe de wind soms stiet. Angst is mar veur eben. Spiet is veur altied, zoals Lohues zou zingen. Het is spannend maar het wordt mooi, zal er nooit spijt van hebben.

Heb nog wat leuke dingen op de planning staan en ik probeer deze of volgende week mijn filmpje voor mei en het filmpje voor Fiji af te maken. De link zal in de volgende blog zijn. En oh ja, zondag ben ik ook nog jarig. M'n ouders en Susan zijn zo leuk geweest om al een pakketje te sturen naar m'n stage. Helaas mag ik deze pas open maken op 11 juni dus die staat al 2 weken elke dag naar mij te kijken. Tweede keer jarig in het buitenland. Gelukkig ben ik omringd door hele lieve mensen en ben ik blij met deze kans, Nieuw-Zeeland.

Koen