Laot mar kommen

Het is raar maar waar, maar vandaag over 10 dagen heb ik mijn laatste stage dag al achter de rug. Heel bijzonder en op dit moment zie ik daar enorm tegen op. Aan de ene kant ben ik blij dat het klaar is straks maar ik moet wel afscheid nemen van collega's en vrienden. Mensen die ik hier in Nieuw-Zeeland heb leren kennen en waarmee ik een half jaar heb geleefd. 

Zoals ik mijn laatste blog eindige, ik ben jarig geweest! 22 jaar alweer. Man man man, wat gaat dat toch rap. De vrijdag voordat ik jarig was ben ik met Tom, Chantal, Naomi en Lucille naar Paihia gereden. Na stage een beetje snacken bij Empire en dan hup, in de gehuurde Nissan Wingroad de weg op. Het was al donker maar we hadden nog een flinke rit voor de boeg. Toch al snel 3 uurtjes rijden door de mooie wegen van Nieuw-Zeeland. 3 uurtje achter het sturen, lekker door het donkere Nieuw-Zeeland scheuren. Het zijn de weggetjes die je kent van Frankrijk, berg op, berg af, met allerlei mooie bochten, alleen dat dus ongeveer 2 uur lang. Fantastisch, alleen was het in het donker wel goed opletten. Die avond veilig aangekomen in Paihia. Het einddoel voor de volgende dag was Cape Reinga. Dit is het meest noordelijke puntje van Nieuw-Zeeland en dat stond nog op mijn to-do lijstje van Nieuw-Zeeland. Die avond en nacht heerlijk geslapen en de volgende ochtend rond 10:30 zaten we weer in de auto op naar de volgende stop, Kaitaia. Dit keer een rit van ruim 1,5 uur. Nu was het licht dus zijn we onderweg nog op een aantal prachtige plaatsen gestopt. Enorme stranden met prachtig uitzicht. Het mooie van auto rijden in Nieuw-Zeeland is dat, waar je ook rijdt, het altijd mooi is. Altijd zie je prachtig heuvelachtig landschap, en het houdt nooit op. Fantastisch om op die wegen te rijden en te genieten van het uitzicht. Rond 14:00 zijn we aangekomen bij ons motel. Die moteljuffrouw zat al op ons te wachten aangezien wij die nacht bijna de enige gasten zouden zijn. Het weekend daarvoor was het een lang weekend en toen was het helemaal vol geboekt. Het weekend wat wij hadden uitgekozen was dus ideaal, lekker rustig. Spullen uitladen en toen zijn we doorgereden naar het meest noordelijke puntje van Nieuw-Zeeland, Cape Reinga. Na ruim een uurtje rijden kwamen we eindelijk aan op onze eindbestemming. Een prachtig gezicht. Hier komen 2 zeeën samen, een groene en een blauwe zee en het is prachtig. We hadden in het begin geluk met het weer, het was zonnig en we konden genieten van het uitzicht. We hadden besloten te wachten op de zonsondergang. De zon ging onder in de zee en dat was echt prachtig om te zien. Helaas kwam een regenbui ons pesten, dus dat was een beetje vervelend. Maar het uitzicht was prachtig. Vervolgens weer in de auto gestapt en weer terug gereden naar Kaitaia. Een pizza naar binnen gewerkt en vervolgens lekker in de jacuzzi. De volgende ochtend zouden we met verschillende tussenstops weer terug rijden naar Auckland. Ik was ochtend wat vroeg wakker, wat ja, het is toch m'n verjaardag. Maar helaas, toen ik wakker was, geen slingers en geen feest committee. Uurtje later wordt ook de rest wakker en ik zit rustig even de rugby wedstrijd van gisteren terug te kijken. Komen ze plotseling binnen met een enorm taart en een cadeautje. Een mooie All Blacks cap. WAUW. Jarig, midden in Nieuw-Zeeland, lieve mensen, cadeautje en TAART. Toch wel enorm leuk om zo je verjaardag te vieren. En, ik was ook nog eens 34 uur jarig, 24 uur in Nieuw-Zeeland en nog eens 10 uur in Nederland dus meteen de langste verjaardag ooit. Goede zaak dacht ik. Die ochtend, met taart als ontbijt, in de auto gestapt en maar gaan rijden. Onderweg op een aantal prachtige plekken gestopt met uiteraard het, bijzondere, mooie uitzicht. 1070 kilometer en 3 volle tanks later zetten we de auto weer aan de weg in Auckland. Het weekend zat er alweer op. Een prachtig weekend. Ook mijn familie uit Beilen was mij niet vergeten. Ze hadden een aantal weken geleden een pakket opgestuurd maar die mocht ik pas open maken op 11 juni. Resultaat: een pak stroopwafels, een mooie Ajax vlag en een mooie Ajax (dikke) jas. Goede zaak dacht ik zo. En toen was het nog niet klaar. Die volgende ochtend werd ik op stage zelfs verrast met taart! Ze hadden mijn verjaardag in de agenda gezet en waren het niet vergeten. Dus om 10:00 vroeg m'n baas of ik even naar iets wilde kijken. En daar stonden ze hoor, allemaal rond de tafel, een liedje voor mij te zingen. Ik mocht zelfs 4 kaarsjes uitblazen. Super lieve collega's heb ik ook.

Stage zit er bijna op, nog 8 dagen werken en dan is het klaar. Het werk wordt steeds leuker. Ik krijg steeds meer verantwoordelijkheid en ik weet steeds beter m'n weg te vinden in het bedrijf. Daarom vind ik het ook ontzettend jammer dat het er straks op zit. Ik ga m'n collega's toch wel missen, het hele ritme van stage wel. Ook heb ik mijn beoordeling van mijn stagebegeleider al binnen en die is meer dan ruim voldoende en daar ben ik super tevreden mee. M'n onderzoek is zo goed als klaar en het bedrijf is enorm tevreden met hoe ik mezelf heb gedragen de afgelopen 5 maanden. Nu is het alleen nog de verslagen afmaken, online inleveren en dan maar afwachten. Gelukkig ga ik daar niet op wachten want 2 juli vlieg ik samen met Niels naar Christchurch. Daar staat een auto voor ons klaar en dan kunnen we gaan. 3 weken reizen door het zuider eiland. Mooi man. Spannend maar ongelooflijk veel zin aan.

Afgelopen vrijdag was het tijd voor rugby! Aantal weken geleden wouden we al graag naar The All Blacks maar die was uitverkocht. Nu konden we aan kaarten komen voor een wedstrijd in het prachtige stadion in Auckland, Eden Park. Ideaal. We hadden kaarten gekocht voor All Blacks - Samoa. Deze wedstrijd is 6x eerder gespeeld en alle zes keer was de winst voor de Blacks. Dus er moest een wonder gebeuren wil Samoa winnen. Voorafgaand aan deze wedstrijd speelde Tonga een wedstrijd tegen Wales. Ook deze wedstrijd was prachtig, aangezien beide landen in de top 20 staan van de wereld rugby ranglijst. Wales was te sterk voor Tonga en won de wedstrijd met 6-24. Daarna was het tijd voor de mannen van Nieuw-Zeeland. Uiteraard werd er voor de wedstrijd een Haka uitgevoerd door beide teams. Hierom staan The All Blacks bekend. Fantastisch om die mannen zo te keer te zien gaan op het veld. Zoals verwacht had Samoa niks in te brengen. En met niks bedoel ik ook helemaal niks. Einduitslag; 78-0. Fantastische acties van de Blacks deden het kleine eilandje de das om. De avond afgesloten in de stad met een aantal lekkere Belgiesche biertjes en de nodige drankjes en dansjes in een Iers cafe genaamd: Fathers Ted. Prima dacht ik zo. 

Gisteravond lag ik in bed en besefte ik me het voor het eerst pas echt. Het is bijna voorbij man. Het is echt bijna klaar. De puntje op de i op stage, de reis naar het zuiden is zo goed als gepland en iedereen om mij heen gaat ook vertrekken. Het is toch heel raar. Je bouwt hier een geweldig leven op en dat ga ik straks achterlaten. En zoals Sander vandaag zei: Het is ook zo onmogelijk weer terug te krijgen. Dit leven wat ik hier heb, laat ik achter, voor altijd. En dat is wel heel gek. Ik trek over 12 dagen voor het laatst de deur van m'n kamer dicht en dan is het klaar hier. Toch wel heel bijzonder om daar op die manier over na te denken. Maar helaas is het realiteit. Vandaag is Chantal, m'n roomie, ook begonnen met inpakken. Die is vanaf donderdag lekker aan het reizen. Dan wordt het wel donders stil hier. Het aantal bekende mensen neemt af en langzaam gaat iedereen ervandoor. We hebben net al even fijn met elkaar gebabbeld over hoe we hier de eerste weken zaten. Over hoe we zeiden: Hoe houden we dit ooit vol? Nou zo dus. Bam, eind juni, tadaa. Al met al een spannende tijd maar enorm veel zin in. ''Laot mar kommen, wat kan mij 't verdommen. Want alles komp altied wel weer goed ''

Hieronder staan, zoals beloofd, de linkjes naar de filmpjes van Fiji en de maand mei! Jullie horen weer van mij! Aju paraplu.

Weekje Fiji:http://youtu.be/oxqumjXVQd0

Maand mei: https://youtu.be/25LqjT6Rojc